آخرین بروز رسانی دسامبر 3rd, 2022 12:52 ب.ظ
سرژ چاكوتين
چاكوتين آلماني(روسي الاصل) با بررسي روش تبليغات گوبلز به اين نتيجه رسيد كه اساسا تبليغات سياسي با تكيه بر غرايز اساسي بشر امكان پذير است. او از تبليغات سياسي به عنوان تجاوز به خلق ياد مي كرد و باور داشت كه رفتارهاي سياسي توده در نتيجه ديكته ماشين دولت مي باشدو در واقع او رفتار سياسي جامعه را، واكنش شرطي اعمال دولت مي دانست.
چاكوتين باور داشت كه رفتار بشر، نتيجه چهار غريزه تغذيه، ميل جنسي، عشق مادري و دشمني(ستيزه جويي) است. اما در هر زماني يكي از اين غرايز وجه غالب دارد. به نظر او تبليغاتي موفق است كه اين غرايز و وجه غالب آن را بشناسد، همان طور كه هيتلر غريزه دشمني يا ستيزه را تشخيص داد.
چاكوتين، مبناي نظريه خود را بر تئوري دوستش پاولف به عنوان واكنش شرطي قرار داده و مي گويد: هر چه قدر نفرات بيشتري حالت انفالي بگيرند و غرايز جمعي آنها بيشتر فعال شود، در مقابل دولت حالت شرطي مي گيرند. شرطي شدن حاصل تداعي از يك طرف و انتخاب نمادها و سمبل ها از طرف ديگر است. هر چه قدر رسانه ها بتوانند اين نقش را بهتر ايفا كنند، تبليغات هم موفق تر خواهد بود. به همين دليل رسانه هاي صوتي و تصويري چون بيشتر مي توانند بر احساسات و عواطف تكيه كنند و پيام هاي آنها كمتر از صافي عقلاني مي گذرد، لذا موفق ترند. البته در خصوص اين نوع شرطي و غرايز مورد تاكيد چاكوتين، انتقادهايي بر او وارد شده است.
